دانشجوی کارشناسی ارشد، علوم و مهندسی آبخیز، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران.
چکیده
«عمارت عالیه ی جهان،» «عجایب فارس» و «اعجاز معماری» عبارت هایی هستند که در ستایش «بند امیر» یا همان «سد عضد» گفته اند. سدی که در دوره ی امیر «عضدالدوله دیلمی» ساخته شد و علاوه بر همه ی کارکردهایی که در آبادانی منطقه ی فارس داشته، نشان می دهد که ایرانی ها در کارهای فنی و مهندسی قوی بوده اند. حالا این تعریف ها را بگذارید در کنار این جمله ی بعضی فرنگی ها درباره ی وضعیت آب تهران قدیم:«مردم تهران در شمال شهر از آب آلوده به کثافات نهرها و در جنوب شهر از کثافات مخلوط به آب می آشامند». با مقایسه این جمله و عبارت های اول متن که به فاصله ی چند صد سال، از قرن چهارم تا دهه ی 20 شمسی، قدمی جلو نرفته و حتی عقب تر هم آمده بودیم. «علیقلی بیانی» در این شرایط و در سال های سخت و پر آشوب دهه ی 1320کارش را شروع کرد؛ وقتی که سلطه ی کشورهای خارجی، مشکلات داخلی را به اوج خودش رسانده بود و آن قدر بحران در مملکت وجود داشت که میشد بیخیال کارهای زیربنایی شد، بیانی متخصصی بود که مسئولیت اجرایی و دولتی هم داشت و با کم ترین امکانات توانست خیلی از اولین ها را در حوزه ی آب به اسم خودش ثبت کند.
)