دانشجوی کارشناسی، مهندسی طبیعت، دانشکده منابعطبیعی، دانشگاه تهران.
چکیده
ایران، با داشتن تنوع آ بوهوایی دارای منابعطبیعی عظیم خدادادی است که بیتوجهی به آنها، نه تنها تمامی پیشرفتها در زمینه صنعتی، فنی، کشاورزی و... را تحتالشعاع قرار میدهد، بلکه باعث نابودی سرمایهگذاریها، تخریب پوششگیاهی و مراتع و بروز سیلهای ویرانگر، فرسایش و هدررفت خاک، مهاجرت، مدفونشدن جادهها و سایر خطوط ارتباطی، وقوع خشکسالیهای متعدد و پرشدن مخازن سدها میشود و در نهایت ایجاد نابحنجاریهای اجتماعی و نابودی بستر حیات و از بین رفتن امنیت غذایی و امنیت حیاتی را به ارمغان میآورد. با توجه به اهمیت حفظ، احیاء و بهرهبرداری مناسب از منابعطبیعی، به منظور تربیت نیروی متخصص در زمینه مدیریت مراتع، آبخیزها و بیابانهای کشور، گروه مهندسی احیاء مناطق خشک و کوهستانی در سال 1345 هجری شمسی راهاندازی گردید. در سالهای اخیر با توجه به افزایش دخالتهای انسانی و تغییر شرایط اقلیمی نیاز به گسترش علمی این رشته و پاسخگو کردن علم به نیازها و درخواستهای اجتماعی، فعالیتها در سه بخش مرتعداری، آبخیزداری و بیابانزدایی ساماندهی گردید.