مصاحبه با دکتر وحید جعفریان (مدیرکل دفتر امور بیابان، سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری ایران)

کشور ایران به لحاظ واقع شدن بر روی کمربند خشک جهان کمتر از یک چهارم میزان بارش جهانی را دریافت می‌کند. بدین لحاظ اکوسیستم‌های خشک و فراخشک گستره وسیعی داشته بنحوی که قریب به 88 درصد مساحت کشور در این مناطق قرار گرفته است. بر اساس آخرین مطالعات صورت گرفته در کشور در سال 98 مشخص گردید 9 میلیون هکتار به 7/29 میلیون هکتار مستقیما تحت تاثیر فرسایش بادی در کشور بوده که از این سطح 13 منابع زیستی و اقتصادی کشور خسارت وارد می‌نماید. خسارت وارده به اراضی کشاورزی، اماکن مسکونی شهرها و روستایی، صنایع و تاسیسات زیربنایی، راه‌های مواصلاتی و ... بالغ بر 3000 میلیارد تومان در سال می‌باشد. در راستای اجرای فعالیت‌های مقابله با بیابان‌زایی بسیاری از کانون‌های فعال فرسایش بادی کنترل شده و با حفظ تأسیسات اقتصادی، مناطق مسکونی، خطوط ارتباطی و مواصلاتی، زمینه‌ساز تداوم و توسعه فعالیت‌های انسانی شده‌اند. هدف اصلی از فعالیت‌های بیابان‌زدایی نظیر نهال کاری، احداث بادشکن، بذرپاشی و غیره، در اولویت نخست، تقویت پوشش گیاهی منطقه به‌عنوان عامل اصلی ممانعت از فرسایش بادی، حفاظت خاک و جلوگیری از صدمات ناشی از حرکت ماسه‌های روان می‌باشد. ایجاد تعادل اکولوژیکی در محیط تبدیل اراضی بیابانی به عرصه‌ای باقابلیت توسعه پایدار اقتصادی اجتماعی منطقه ازجمله اهداف ثانویه محسوب می‌گردد.