اگر بخواهیم شانسی برای توقف روند روبه رشد تغییرات ویرانگر اقلیمی داشته باشیم، باید میزان انتشار آلاینده های کربنی را تا سال ۲۰۵۰ تقریباً به صفر برسانیم. این یعنی خداحافظی سریع با سوخت های آلاینده ی فسیلی. کمتر دانشمندی پیدا خواهید کرد که با این دیدگاه موافق نباشد، اما متاسفانه هنوز اجماعی درباره ی رویکرد لازم برای رسیدن به این هدف وجود ندارد. انرژی هست های بسیار گران تمام م یشود و حرف وحدی ثهای بسیاری درباره ی آن وجود دارد. در عین حال هنوز نمی شود روی انرژی های تجدید پذیر برای تامین همه ی نیازهای انرژی دنیا حساب کنیم. اما چرا نمی توانیم؟
)